Waszyngtonie i zatrzymała się w motelu w Manchesterze. Na

niekłamaną satysfakcję.
jego widok. - Lady Althorpe...
dla mnie to pułapka, której za wszelką cenę
- To moja wina. Przyjechałem prosto tutaj,
się nie odzywał, wreszcie podniósł głowę, a
wśród widowni członków rodziny królewskiej, Sophie
w ogóle do niego nie docierało.
Federico nawet nie chciał o tym myśleć.
fasolę i chodząc samopas po lesie. Ktoś musi wreszcie
Niemożliwe, żeby mu wybaczyła.
Ani dobre.
- Jak się masz, Romanie? - Victoria wyciągnęła
wrogów. Victoria natomiast grała według swoich
miała zawrotów głowy. Sięgnęła do skroni, by przytrzymać

Bryce odetchnął z ulgą, a Klara wzięła go pod ramię.
- I co mam teraz z tobą zrobić?
- Za Lily, oczywiście - wyjaśniła urażona. - Czuję się tak, jakbym otrzymała od ciebie ogromny dar.
Dlatego nie chciałam, żeby się dowiedziała, że mam chłopaka. Dlatego tak się bałam...
obowiązki rodzinne.
- Tak jak „jedzenie” i „ubranie”, których potrzebuję, żeby przeżyć. - Zadrżała z zimna,
- Mów. Co to za historia?
i w końcu cię przekonała, że jestem prawdziwym potworem.
- Kiedy zapytałam bunię, poczerwieniała i powiedziała, że czas wracać do domu. No i zaraz wyszłyśmy z muzeum.
nigdzie nie odeszła. Kilka kroków dalej Alexandra i Rose rozmawiały z piękną, ciemnowłosą
Zamarł na dłuższą chwilę. Nie raził go piorun, więc ostrożnie powtórzył te słowa:
zgniótł je z furią i wcisnął do kieszeni.
krzeseł. Najwyraźniej dobrze się bawił.
- Ale wtedy nie będę miał nic do roboty.
- Dlaczego więc nigdy mi tego nie powie? Gdybym wiedziała, że mnie kocha, potrafiłabym znieść wszystko, Liz. Nawet gniew mojej matki.