- I dlaczego wtracasz sie w nie swoje sprawy? - spytała

niewiele pozostawało do powiedzenia.
robił. - Łzy ciekły jej po twarzy potokami, rozmazany tusz zostawiał czarne ślady. - Nie możesz pozwolić mu
- Niestety nie. - Carmen potrzasneła głowa. - Nie
postanowiła wyjsc z ukrycia. Zeszła ze stołka i po omacku
innymi zagrożeniami. Poza tym fajnie byłoby znowu mieć w rękach strzelbę. Mężczyzna nie jest prawdziwym
- Nie ma za co. - Ściągnął kapelusz i trzymał jego kres w spoconych palcach.
- Mama - szepneła teraz Marla, czujac jak oblewa ja
niedopałek papierosa. W ciemnosci rozlegała sie głosna
- Kto to jest Kylie? - spytał nagle Nick.
- Nie, zaczekaj. - Nick podszedł do stolika i wział do reki
pobli¿u.
wypadajac z kuchni z kluczami w rece. - Spadam stad. Jesli
tej chwili wygladał na znacznie wiecej ni¿ swoje czterdziesci
- Aha, Shelby... - Odwrócił się i wyciągnął rękę, jakby chciał jej dotknąć. Ale nie pogładził nagiego ramienia i

- Dobranoc, Lucienie.
- Nie. To zupełnie inna sytuacja. Proszę. Jestem bardzo zmęczona i nie chcę więcej
kolanie. - Powtarzam jej przez cały czas: „Rosę, nie masz czasu na czytanie”, ale ona się
Jęknął ponownie, tym razem z rozpaczy, i ukrył twarz w dłoniach. Zupełnie zapomniał o torbie. Miał tam prawie wszystkie pieniądze, ubrania. Stracił wszystko, co posiadał.
Zgasił cygaro o ławkę.
Czuł, że zżerają ją złe wspomnienia, żal i wstyd. I tęsknota za córką, za wnuczką. Wściekał się, widząc, jak zawzięcie wertuje kroniki towarzyskie we wszystkich gazetach. Ilekroć natrafiła na jakąś wzmiankę o Hope albo o Glorii, wycinała ją i wklejała do specjalnego zeszytu. Bywały dni, kiedy całymi godzinami potrafiła przeglądać te swoje wycinki, rozpamiętując, co utraciła i czego nigdy nie zaznała. Jeśli zdarzało się, że brał ją gdzieś na kolację, wpatrywała się w siedzące przy innych stolikach rodziny z taką żałością, że Santosowi kroiło się serce.
Guwernantka weszła do pokoju i zamknęła za sobą drzwi.
- Niezależnie od pobudek skutki bardzo mi się podobają - stwierdził, pieszcząc jej
- Tak, Glorio Aleksandro. Ciągle jeszcze jesteś niepełnoletnia. Wykorzystał cię, ale istnieje
jak dobrze mieć potężnego protektora.
czył:
- Jak to?
Czuł się jak idiota, czekając przed bramą niczym grzesznik wypędzony z raju, ale
otworzyły się bezszelestnie. Alexandra zadrżała, kiedy chłodne nocne powietrze owiało jej
- Karolina chyba cię polubiła.